Anaïs Nin (Neuilly-sur-Seine/Pariz, 1903 – Los Angeles, 1977) američka je spisateljica francuskog podrijetla. Djetinjstvo i ranu mladost provela je u Europi. Nakon rastave roditelja preselila se s majkom i dva brata u Ameriku, u New York. Školu je napustila sa 16 godina i okušala se u raznim umjetničkim aktivnostima. Sredinom 20-ih godina zajedno s mužem odlazi u Pariz. Tu upoznaje ljude koji će kasnije bitno utjecati na njen ljudski i artistički profil. Početkom Drugog svjetskog rata vraća se u Ameriku i ozbiljnije se posvećuje književnom radu. Uz kultni dnevnik, koji vodi zamalo cijeli život, pozornost kritike i publike privukla je zbirkom priča Pod staklenim zvonom (Under a Glass Bell, 1944), a potom i serijom od pet romana pod zajedničkim nazivom Unutarnji gradovi (Cities of the Interiors, 1959; proširena verzija 1974) u kojima istražuje senzualnost, ljubav i rutinu svakodnevnog života. Najveći uspjeh imao je roman Špijun u kući ljubavi (A Spy in the House of Love, 1954), dok su Djeca albatrosa (Children of the Albatross, 1947) tek u novije vrijeme prepoznata kao značajno umjetničko djelo. Od ostalih radova valja spomenuti korespondenciju s Henryjem Millerom, objavljenu 1987. godine.

Osim u književnosti Anaïs Nin se pojavila i u nekoliko filmova, od kojih je Zvona Atlantide (Bells of Atlantis, 1952) režirao njen suprug Guiler, poznat pod umjetničkim imenom Ian Hugo.

Američki filmski redatelj i scenarist Philip Kaufman snimio je na temelju knjige Henry i June istoimeni film 1990.

Godine 1973. dodijeljen joj je počasni doktorat na Philadelphia College of Art, a godinu dana kasnije izabrana je u američki National Institute of Arts and Letters.